Svart og kvitt....

Søndag kveld - 4. søndag i advent og eg har hatt ei fin helg. Eg har hatt besøk av yngste sonen og forloveden - Sondre og Carina - to flotte unge menneske som eg set veldig høgt. Eg er så heldig at eg har 3 flotte born, 2 nydlige svigerdøtre og ein utruleg god kjærest. Eg er glad for at eg kan vere takksam for alt det gode - det er ikkje kvar dag det er unt oss menneske å ha det like godt.

Denne helga er det mange rundt om i verda som brått har fått livet snudd opp ned - det finst mødre som gret i fortviling over tap av eit barn - det finst mange som lyt gå vidare i livet med eit sår i hjarte. Eg veit at dagane deira ein gang vil bli lyse igjenn - men det tek tid....og sjølv om livet smiler vil nok dagane skifte frå kvitt til svart innimellom....

Eg ligg heilt stille
Nagla til underlaget
Stiv – kan ikkje bevege meg
Atter ein gang låst
Natta er enno ung

Gang på gang natta igjennom
Våken - kjempar meg tilbake
Tilbake til den sorglause søvnen
Glir bort – ut av smertene
Inn i draumane

Gjennom vindauga
Skimtar eg det grå morgonlyset
Røyver meg forsiktig
Strekkjer varsamt ut musklane
Så kjem klumpen

Mageklumpen
Som minner meg om kvardagen
Redsla – angsten og smertene
Alle dei vonde minna
Kan dei aldri la meg kvile...
 

-jannetove nov.2010-

Tida leger sår og vi menneske går vidare - heilt til det skjer noko som minner oss om det som var - om kampen - gråten...Eg trur dei fleste av oss har slike netter innimellom - har tunge stunder....Då er det fint å få eit smil, ein klem eller eit klapp på skuldra.
Så midt i denne travle førjulstida vil eg berre kome med ei oppmoding - ta vare på kvarandre...
jannetove