Livsteikn i vårsol

Her har det vore stille ei stund -  eg har hatt litt anna å styre med,

så mitt liv i bloggverda har stort sett bestått i å lese hos andre.

Eg har avhalde årsmøte i Hadeland Lokallag av Norges Fibromyalgi Forbund

- der er eg leiar -og det blir alltid litt hektisk rundt årsmøte, 

og eg kjenner veldig på at eg orkar så uendeleg mykje mindre enn før.

Snart er det 4 veker sidan eg fekk mi siste dose med cellegift

Dagane blir bedre og bedre, men det vil nok ta tid - 

- kroppen er utruleg sliten.

Eg må nok berre innsjå at eg ikkje er noko meir supermenneske

enn alle dei andre som har gått vegen før meg.

Eg har kontakt med mange - mange som er ferdig med all behandling for lenge sidan

- mennesker som slit med seinverknader etter tøff behandling - 

- det hjelper meg å forstå at eg må la kroppen min få tid

- hjelper meg å forstå at eg ikkje må krevje for mykje av meg sjølv.

Det er mange som opplever tida etter at dei er ferdig behandla

og såkalla friske som veldig vanskeleg. 

Vanskeleg avdi dei ser friske ut - men allikavel ikkje er det.

Dei er nok kreftfri - men seinverknadane av behandlinga

og angsten for tilbakefall gjer noko med mange av desse menneska.

Då er det fint å lese at Kreftforeninga gjev 15 millionar til

Kreftforeninga sitt nasjonale senter for forskning på seinverknader.

Men så er der mange solskinnshistorier også - 

jenter med tøff behandling bak seg

som er heldige og ikkje får alle desse seinverknadane.

Eg håpar eg er ei av dei....og tenkjer at det nyttar lite å ta sorgane på forskot.

Det er trass alt mykje bra som skjer i livet mitt.

Eg har hatt min første Antihormonkur - Herceptin.

Det gjekk fint - ingen akutte reaksjonar - men eg må tilstå at smetene i kroppen

som kom sigande utover kvelden den dagen eg fekk kuren var tøffe - 

men dei var borte dagen etter - så eg kan nok klare å leve med ein dag kvar 3. veke 

med slike smerter - det er jo det som skal gjere meg frisk.

Idag tenkjer eg ikkje så mykje på verken Antistoff eller Antihormon - 

det kan eg ta dei dagane det plagar meg.

Akkurat no er det lite som plagar meg - 

ute skin sola og vi har påskestemning - 

og vinterferien er like om hjørnet.

Vårsola blenkjer

snøen smeltar

og det er fint

med ei lita kaffipause

på ein grønmalt benk i hagen

Slike dagar er livet godt å leve

det er fint å klare å leve akkurat her og no.

Ynskjer alle mine vener ei god helg

og ein god vinterferie (til de som skal ha det neste veke)

Eg har tenkt å kose meg

kose meg i mange dagar framover:-)

Klem jannetove