Sølvsberget.

Det har vore rett så kaldt her rundt om nokre dagar no. Like før helga kom det endatil bittelitt snø - eg trur det var torsdagen at det dansa ned nokre snøfnugg akkurat så mykje at bakken vart dekt av ei tynt lag pudder. Gradestokken har bevega seg ned mot 10 blå og det har vore godt med varme i ovnen innomhus.
Tok med min eigen stive og støle kropp, kjæresten og hans kranke rygg samt fotoapparatet ut på tur i dag. Været var flott med sol og gradestokken rundt null - vi traska med freidig mot - toppen av Sølvsberget var målet for oss to.

Er vist ikkje berre vi som er to - dette furuparet stod og heldt rundt kvarandre ved stien oppover.



Litt lenger oppi lia vart eg litt i tvil om eigen oppfatting av kallendaren - her blomstrar løvetannen...

...ja dette bildet er tatt i dag 25.10.10...rett nok i sørhellinga - men denne stakkaren er nok litt forvirra...


Nokre stader går stien i ope lende og andre stader er det som å bevege seg gjennom ein tunnell - rett så spennande og trollsk....


...endatil heksekosten er tilstade i skogen her...


...ilag med trollskjegget på gammal gran...


Heldigvis var det litt opning i skogen slik at vi fekk sett på utsikta - er liksom litt meiningslaust for ein sunnmøring å gå på fjellet og ikkje få nyte utsynet. Frå vegen opp til Sølvsberget ser vi Rånåsen i aust - fjellet rett ovanfor der vi bor. I framgrunnen ser vi landskapet og gardane rundt Sølvsberget....


...å kalle dette "landet" for Nordens Toscana er kanskje ikkje heilt borte vekk. Vakkert er det iallefall å sjå nedpå gardane og jorda som har fått første snøteppe der sola ikkje har klart å fjerne det.


Vel oppe forstår vi at dette er eit ynda turmål for mange - her er plassert rastebord og laga benker for ein sliten skrott...



...og når vi først er oppe her må vi jo dokumentere at vi har vore her. Boka som ein kunne skrive navnet sitt i var lagt ut i kassa 13. mai - og vi skreiv oss inn som nummer 4.291 og 4.292....blir nokre personar kvar dag det ja...


Det fine med å gå på Sølvsberget er at ein ikkje treng å gå nedatt same vegen. Ein kan gå opp frå sørsida og fortsette nedatt på nordsida eit stykke før stien svingar av mot sør igjenn.
Rett mot nord kan vi sjå Randsfjorden og Brandbukampen - fjellet som det er bevist er ein gammal vulkan.


Så vandra vi nedatt i skogen på veg heimover - sola skin gjennom greinene innimellom....


...andre stader kjem den ikkje til og vinteren får eit fastre grep.


Nesten tilbake til start står dette huset - frå 1845 - brunbarka veggar og kvitmåla vindauge. Fråflytta men enno stolt og høgreist vitnar det om farne tider...



På Sølvsberget for første gang - eg håpar og trur at det ikkje blir siste gang eg ruslar den turen - akkurat passe lang og bratt.
Vel heime kan eg kose meg med ein varm kopp kaffi og vere takksom for at eg har mulegheit til å få slike naturopplevingar....

jannetove