Ting som varmar ein haustfrosen skrott.

Vakkert og dekorativt kan det vere - ei halvslitt brødfjøl med friske grønnsaker og rotfrukter - det er iallefall eit fint bilete på hausten. Og ja no er det ugjenkallelig slutt - frosten er komen rundt husnova og nattekylda dreg skodda opp frå sjøen og hyllar oss alle inn i mjuk kvit skodde.

Då kan det vere godt å ha noko verkeleg varmt og godt å varme seg på. Litt av grønsakene, eit par stykke fårebog og suppekjøt frå elg - alt blanda med god kraft. Brennsnut som vi kallar det på Sunnmøre - nydleg godt med flatbrød til.
I det kjæresten kjem snusande inn på kjøkenet får eg vite at fersksuppe med klot er eit av dei gode minna han har frå barndommen og mor....Klot???....Fersksuppe med klot...
Ja kva i alle dager er det for noko...Atter ein gang spelar dialektane og kulturforskjellen oss eit artig puss.

Her har du fersksuppe med klot servert akkurat slik det skal vere - nesten like god som den mor Otta laga. Kloten eller mjølbollane som det heiter i mitt hovud kunna sikkert ha hatt litt meir mjøl i seg slik at dei vart litt meir fyldige. Men eg må sei at mine luftige mjølbollar vart heilt akkurat slik eg syns dei skulle vere...

Å gå gjennom vinteren her på Hadelandet mitt er heilt utenkjeleg uten vottar - og her som alle andre stadar rundt om har mødrene før oss utarbeidd sine eigne oppskrifter - så også med Hadelandsvotten.
Første gangen eg vart presentert for denne votten tenkte eg at den der klarar nok ikkje eg å strikke. Så på kurset i vinter strikka eg mine eigne enkle ting medan dei meir erfarne strikkarane lærte kunsten å forme Hadelandsvotten.

Det spesielle med denne votten er tommelkila som er auka ut på ein spesiell måte - ja og så dette stripemønsteret som skal vere med i aukinga og fellinga. I tillegg er den dobble mansjetten strikka frå innsida og strikka saman før stripene startar.

For to veker sidan vart det starta eit nytt kurs i Hadelandsvott på strikkekafèn i Brandbu og eg stillte med pinnar, garn og ei super positiv innstilling....
....og her syner eg stolt fram det ferdige resultatet - ikkje alle masker like fine og litt uryddig auking på første kila - men jammen meg gjekk det mykje bedre enn eg hadde trudd.

Eg har igrunnen i alle år tenkt at handarbeid er nok ikkje noko særleg for meg og strikking absolutt ikkje sidan det er så tidkrevjande. Men du verden kor kjekt det har vore å arbeidd med desse vottane - kor kjekt det har vore å funne ut at med tolmod så får eg til ting. Sjøl med min kranglete kropp er det muleg å få til ting og på neste strikkekafè - jau då skal vi lære oss flettestrikk - skal tru om eg får dreisen på det og? Det hadde vore noko det:-)

jannetove