På Jaren-isen for fyrste gong

Skodda låg tjukk over Jaren idag

men ei stund før sola gjekk ned

letta det opp og eg og kjærasten

kjende for å gå oss ein tur.

Eg hadde lyst å gå ned mot Jarenvatnet

der isen no ligg tjukk og snødekt.

Ei ny tur rute for meg

ein veg eg ikkje hadde gått før.

Med 8 blå

sol og blå himmel

kledde vi oss godt

og la i veg.

Sola var lavt på himmelen

bak rimfrosne tre.

Ut på isen med ein litt rar følelse-

- vil den halde meg

Kjærasten som er vand med isen

berre ser på meg og gliser i sjegget:-))

Han har kjøyrd bil på isen

Han har hoppa fallskjerm på isen

Han har floge opp med fly frå isen - 

rett nok for fleire år sidan -

-men han kjenner staden og forholda

Og så skulle den liksom ikkje halde oss to:-))

Men slik er det når ein ikkje er vand å ferdast på is

men med kjærasten med på tur kjende eg meg trygg

der sola sende lange skuggar av oss bortover mot land.

Med målet i sikte -

- langt der borte går elva ut av Jarenvatnet

og renn nordover

ned Viggadalen mot Brandbu

Røykenvika og Randsfjorden

Ein skal kanskje ikkje sjå seg tilbake

men slik fin natur må ein få med frå alle kantar - 

- og jammen er det ikkje berre vi som har gått isen.

Det har nok gått nokre sørover mot Gran også

og langt der borte er det ein annan som er ute på tur også.

Mot sørvest er sola i ferd med å gå bak Granåsen.

Det er fin trim å gå på upløygt is

og sjølv om det var kaldt ute

vart det etter kvart godt og varmt inne i dunjakka og under pelshua.

I strandkanten står stråa

kalde - frosne og vakre.

Inn i buskaset

og inn på trygt land.

Vi kom trygt over isen 

og heim til ei varm stove.

Min første tur på Jaren-isen

gjorde godt for både kropp og sjel...

....der eg gjekk og smilte for meg sjølv heile tida.

Ei god stund berre vi to ilag:-))