Dei nære ting

Huskar ein raud platespelar som kunne leggast ihop som ein stresskoffert......Det var det fyrste "musikkanlegget" eg hadde. Pappa Wilhelm fekk låne den av og til og spela blandt anna denne songen.... Når eg høyrde denne i media i går - så oppdaga eg at eg kan teksten utenåt. Den har nok sett sine spor i eit ungpikesinn ein gang i tida.....

De nære ting.
Ditt sinn monne flyve så vide omkring,
det er som du glemmer de nære ting,
det er som du aldri en time har fred,
du lengter bestandig et annet sted.

Du syns dine dager er usle og grå,
hva er det du søker, hva venter du på?
Når aldri du unner deg rast eller ro,
kan ingen ting vokse og intet gro.

Gå inn i din stue, hvor liten den er,
så rommer den noe ditt hjerte har kjær.
På ropet i skogen skal ingen få svar,
finn veien tilbake til det du har.

Den lykken du søker bak blående fjell,
kan hende du alltid har eiet den selv.
Du skal ikke jage i hvileløs ring,
men lær deg å elske de nære ting.

Tekst: Arne Paasche Aasen.

Ei vise skrive for mange år sidan - men dog like aktuell. Vi menneske jagar og leitar, leitar etter lykka, etter betre dagar og betre tider.

Men kanskje skal vi berre sjå oss rundt i nærmiljøet - kanskje det gode liv og lukka ligg der rett utanfor døra. Som langs kongevegen ein strålande vinterdag - det er så lett å oversjå - men motiva ligg der - rett i dagen.

Eller på kyrkjebakken ved søsterkyrkjene - rima bjørketre og skuggen av "søstra" på veggen.


Den gode stunda når to eg er glad i set seg tett i hop og ser på artigheiter på datamaskina og ler så hjarteleg i lag.

Solnedgangen som fargar både sinn og hjarte - som gjev håp om god dagar - reine Soria Moria.
Det nyinnkjøpte garnet med dei gode fargane - garnet som ein gang i framtida skal verte eit fargerikt slumreteppe.


Å spele musikk rett innåt øyret - lytte på klassisk musikk så høgt at det dirrar i kroppen - kose seg med ein varm kopp te og ein sjokoladebit.

I dag vel eg å nyte lykka som er her tett rundt meg heile tida - i dag vel eg å nyte dagen og ikkje bekymre meg for morgondagen - for ein ting veit vi - at alle dagar ikkje er like gode - så difor må vi gripe dei gode når dei er her.


jannetove