Takk

Vårsola lavt over åsen
Strevar med å jage bort natta`s frost
Småfuglen dansar i vårkåt kurtise
Knoppane vaknar til liv under snødekt mark
Bekken tek sine første tonar på vegen mot store hav
Ho vender andletet mot sola og ber om varme
Å kor takksam ho er for våren

Lufta dirrar av hete
Sola varmar ei hungrig jord
Humla suser i åker og eng
Angen av blomster finn vegen inn i sinnet hennar
Fuglane syng og lagar eit storslått kor
Den varme brisen røyver så vidt på blada
Å kor takksama ho er for sommaren

Vinden ruskar i tørt lauv - blada dalar mot jord
Kvelden er mørk og mild – stille
Angen av daudt gras og våt mold
Himmelen er høg og klar – blå blå
Lufta er rein og kald – dei første kvite toppane
Stormen brøler og regnet piskar i kinna
Å kor takksam ho er for hausten

Heile jorda er kvit og stille
Snøen dalar jamnt og dekkjer moder jord
Det einaste ho høyrer er snøen som knirkar under føtene
Verda er rima av frost og trea er vakre kunstverk
Skispora svingar seg på kvite markar
Frostrøyken dannar trolske bilder over ope vatn
Å kor takksam ho er for vinteren

Takksam for livet
Takksam for born og make
Takksam for vener
Takksam for omsorg og gode tankar
Takksam for livets bølgedalar
Takksam for latter og glede
Takksam for berre å vere til stade.

28.03.11 jannetove

ps også ei takk for gode kommentarar på forrige innlegg:-)))

Det var slik det vart.....

Ho kjenner det mest før ho er vaken – kjenner at sola skin og at det er ein uvanleg god dag. Varsamt startar ho på fyrste arbeidsoppgåva denne dagen – arbeidet med å vakne kroppen. Ho strekkjer varsomt – bøyer og tøyer – forsiktig slik at det ikkje gjer så vondt. Vel oppe og på badet merkar ho at ho smiler for seg sjølv og tek seg i å nynne ei strofe frå ein gammal melodi. Ved frukostbordet føler ho at det kokte egget og den varme teèn er like gyllen som sola som fløymer inn vindauga – akkurat i dag er livet godt.

Det er enkelt å velje bort dei huslege syslane ho har planlagt for dagen, det er ikkje verre enn at heile planen kan skuvast ein dag fram – eller kanskje er ho heldig og kan klare å gjere arbeidet seinare – etter turen. For i dag er det ikkje tvil, i dag må det bli ein tur ut i sola – ut for å nyte – ut for å kjenne på naturen og at ho lever.

Det er ikkje så mange slike dagar, så dei gode varme ullkleda kjem på og ho gjer seg klar til å gå ei av dei faste rutene – akkurat langt nok til å vere trim og kort nok til at ho ikkje er heilt øydelagd når ho er ferdig. Fotoapparatet i handa og ho er klar til å ta imot dei gode opplevingane som det er å gå tur i sola.

Ho snublar over dørstokken, kjenner det svi bak augeloka, kjenner klumpen i halsen og følelsane rir ho. Det gjer vondt kvar gong – men ekstra vondt i dag – for i dag var jo dagen så god. Så kvifor kunne ho ikkje berre få ha denne dagen i fred og ro – ho trengde ikkje møte på gamle kjende akkurat i dag. Vist er det vel hyggeleg å treffe gamle kjende – det er berre det at med samtalen kjem spørsmåla – spørsmåla som er så vanskelege å svare på.

Å fortelje at ho ikkje lenger er i arbeid er vanskeleg – det er sårt og vondt. Ho kan sjølvsagt late vere å fortelje kvifor ho ikkje arbeider – men det medfører fleire spørsmål enn svar og ho veit korleis folk reagerer på det. Ho sjønar at folk då blir nyfikne og lurer på om ho er alvorleg sjuk – om det er noko fælt som ho ikkje orkar prate om.

Ho kan likegodt vere ærleg…Fibromyalgi er ikkje noko dødleg eller fælt alvorleg – det er berre så inderleg lite synleg på utsida – og så frykteleg utmattande. Ho går rundt og ser frisk og fin ut – i alle fall dei dagene ho er ute blant folk, dei dagane steller ho seg, pyntar seg og ser frisk ut. Dei dagane smiler ho – ler og prater med folk – dei dagane formen er såpass at ho orkar å gå tur, orkar å møte spørsmåla og blikka.

Dei andre dagane når smertene har overtaket, når motløysa rir ho og natta har vore lang og søvnlaus – dei dagane går ho helst ikkje ut – då orkar ho ikkje forholde seg til blikka og spørsmåla. Då held ho seg heime og prøver å stelle litt i huset, lese litt, strikke litt eller rett og slett filosofere litt. Det er mange tankar som skal bearbeidast når ein må innsjå at ein er ute av arbeidslivet – når ein opplever at alderdomen kom lenge før ein hadde tenkt.

Strikkeproduksjon

I morgon har Tore bursdag - Tore fadderguten min - Tore blir 9 år. Han bor så langt borte at eg ikkje får hatt kontakt med han så ofte eg skulle ynskje - men desto kjekkare når eg får møte han.
I forgårs vart denne pakka ned og sendt over fjellet - håpar den kjem fram til dagen - håpar den passar og at den fell i smak.


Syns fargane høver så godt til goguten og håpar gensaren kan varme den vesle skrotten utover vårparten og kanskje også ein kjølig sommarkveld.

Gratulerer så mykje med dagen din Tore - håpar du får ein flott dag.

Har vore inne i ei god strikkeperiode no og enno eit plagg ligg klart til bruk - men eg lurer på om dette plagget lyt få vere her ei stund enno.


Men eg ser føre meg kven som skal trippe rundt i kjolen - eg ser føre meg kva slags anledning som skal brukast som påskot til å gje gåva.

Det er så fint å kunne avslutte eit prosjekt og starte planlegginga av eit anna - trur kanskje det blir noko til mor sjølv neste gang. Til mor frå Mor Løken`s Heimespøta:-))

Våren på Hadeland

Kjenner at det er godt at temperaturen er over null om morgonen når eg står opp. Det er kaldt om natta enno - men når sola får tak så varmar den godt. Det er utruleg godt å kunne gå tur på tørr asfalt.


Same kor godt sola skin, så blir det ikkje så varmt når vinden ruskar i høgda. Då er det greit å ha eit varmt skjerf å tulle rundt øyrene.


Det er nok ei stund enno til markane er grøne her rundt om - men det smeltar nok fort berre varmen kjem.


Langt i det fjerne ligg Jarenvatnet med is enn så lenge og Tingelstadhøgda ligg i solhellinga.


Trea er enno nakne -men knoppane ventar berre på den livgjevande temperaturen.


Ikkje monstermaster - men kanskje ikkje så langt i frå. Slike finst det mange av her rundt om - dei er ikkje så vakre men her er no so mykje anna fint å sjå på - så eg treng no ikkje bry meg om desse.


Den gamle skulen som kjæresten gjekk på lyser om kapp med sola - no er det barnehage.



Berre så vidt over nullen, mykje snø og kald vind.....men våren er her....det veit eg så vist.

FULLMÅNETID

Stor og rund

Gul og vakker

Mystisk majestetisk

Månen skin full og flott på moder jord

Sår og øm

Stiv og støl

Uroleg og motlaus når

Månen skin full og flott på moder jord

Rastlaus og sveitt

I skille mellom svevn og vak

Natta er lang når

Månen skin full og flott på moder jord

Flyplassar og snømenn

Har hatt ein fin tur nordover for å besøke Helene på Setermoen - vi har kosa oss med god mat og sludra og prata og strikka litt innimellom - berre hatt mor/datter tid.

Då eg kom til Bardufoss før helga var det ein journalist i sving der for å intervjue folk om kva dei tykte om det nye navnet til flyplassen i Bardufoss....eg trudde dama hadde fått hjerneskaking...."Kva tykkjer du om at flyplassen skal heite Snowman Internasjonal Airport???


Det er ikkje tull ein gang og dama ho er sikkert heilt god i hovudet ho....Det var kome opp mange flagg rundt om og ho kunne fortelje at det skal vere ein lang AP trønder der å stå føre den offisielle opninga ein av dagane...

Og på veggen rett utanfor avgangshallen har dei mala heile den store snømannen på veggen...ikkje akkurat ein liten snømann heller...


Eg likar godt å flyge - spesiellt i slikt fint veir som det var i dag - fekk sett mykje av kysten på tur sørover. Her har eg fanga opp Harstad/Narvik lufthavn på Evenes.


Og dette meiner eg er Vega øya lengst ut og så Ylvingen til høgre og Brønnøy lenger mot venstre - ikkje akkurat det beste bildet men frå flyruta såg eg det fole klart.

Vel framme på Gardemoen vart det eit par timar å vente på flybussen over til Hadeland - ikkje akkurat nokon ynskjesituasjon - men men eg fekk no berre smørje meg med tolmod. Eg sette meg ned ved døra der alle som kjem frå utlandet kjem ut - å du verden kor mykje forsjellige folk som kjem til landet vårt.

Der var verdensvante foretningsfolk med 1001 natt sko, stivpynta damer med hælar høge som stylter og forvirra åleinereisande antageleg på tur til Norge for første gang. Å så plutseleg kom det eit syklubbfylgje - ein vennegjeng som sikkert hadde vore i Krakov på langhelg - damene hadde nok hatt det morosamt. Artig å oppdage lettelsen i augo til dei som antageleg hadde litt for mykje taxfreevarer i sekken og løye å sjå kor mange posar med godteri enkelte hadde med heim.

Å sitte slik i fred og ro og berre sjå og studere alle folka som kjem forventningsfulle ut av tollen set igang tankane. Å sitte slik å fundere på kvar alle folka skal, kvar dei har vore og berre observere er uhyre underhaldande. Best av alt er vel kanskje å sjå gleda når mor og far kjem på besøk til sonen som sikkert arbeider i Norge, eller når kjærasten kjem att frå eit langt utanlandsbesøk.

Eg sat der i knappe to timar - det føltest som om det var berre ei lita stund - kunne sikkert ha vore der enno lenger, men bussen min kom og eg måtte ta fatt på mi siste etappe på reisa heim til Hadeland.

Men absolutt ein fin måte å bruke ventetida på

Brev frå ein fiende

Dette "brevet" beskriv litt av korleis det er å leve med Fibromyalgi. Ein sjukdom som av mange blir sett på som "sjukdomen" som gamle late kjærringer påstår dei har for å sleppe å arbeide meir.

Ein sjukdom eg nok har hatt i mange år, men som eg først no aksepterer som ein del av meg og livet mitt.

Hei

Mitt navn er Fibromyalgi. Jeg er en usynlig Kronisk sykdom og jeg er nå din følgesvenn for resten av livet.
Andre rundt deg kan ikke se eller høre meg, men DIN kropp kan kjenne meg. Jeg kan angripe deg hvor, når og hvordan jeg vil. Jeg kan gi deg voldsom smerte eller, om jeg er i godt humør, gi deg verk over alt.
Jeg minnes når du og Energi sprang omkring i sammen og hadde det kult.
Jeg tok Energien i fra deg og ga deg tretthet og smerte isteden.
Forsøk å ha det kult nå!

Jeg tok også den Gode Søvnen i fra deg og ga deg Fibro-tåke i stedet.
Jeg kan få deg til å skjelve i kroppen, eller få deg til å fryse eller svette mens alle andre kjenner behag. Ja visst ja, jeg kan få deg til å kjenne angst eller depresjon også. Om du har planlagt noe eller ser fram til en spennende dag, så kan jeg også ta det i fra deg .

Du ba ikke om å få meg, jeg valgte deg av ulike grunner…..kanskje var det viruset du aldri ble kvitt, kanskje det var bilulykken, kanskje var det årene med ydmykelse og traume – eller kanskje var det alle årene du stresset for å gjøre en god jobb…. Uansett grunn, så er jeg kommet for å bli hos nettopp DEG..
Jeg hører at du tenker på å gå til en lege som kan ta livet av meg. Jeg ler så jeg hikster. Forsøk du bare.
Du kommer til å bli nødt til å gå til mange, mange leger før du finner noen som kan hjelpe deg på en effektiv måte.
Du kommer til å bli satt på smerte stillende, sovepiller, energipiller, få beskjed om at du lider av angst eller depresjon, anbefalt å prøve TNS, bli massert, få beskjed om at, om du sover og trener regelmessig kommer jeg til å forsvinne. Du kommer til å få beskjed om å tenke positivt, bli ydmyket, bli bedt om å ta deg i sammen, og VERST AV ALT, aldri bli tatt på alvor om hvordan du kjenner deg, når du klager til legen om hvor utmattende livet er hver dag.

Din familie, dine venner og dine arbeids kamerater kommer alle til å høre på deg helt til de blir leie av å høre om hvordan jeg får deg til å føle deg, og om hvilken utmattende sykdom jeg er. En del av dem kommer til å si ting som "Åh, du har bare en dårlig dag!" eller "Jaja, tenk på at du ikke kan gjør ting du kunne for 20 ÅR siden." uten å høre at du faktisk sa 20 DAGER siden. En del kommer til å prate bak ryggen på deg mens du sakte kjenner at du holder på å miste din verdighet i dine forsøk på å få dem til å forstå - spesielt når du er midt i en diskusjon med ett "normalt" menneske og har glemt hva det var du skulle si…..(jeg skulle ønske jeg kunne holde denne delen hemmelig, men jeg antar at du alt har funnet det ut)

Den eneste plass du kan få forståelse fra, angående meg, er fra ANDRE MED FIBROMYALGI.

Ærbødig hilsen fra Din Usynlige følges venn og Kroniske Sykdom

Sjukdomen artar seg ulikt frå person til person og dette innlegget fant eg hos ei anna med diagnosen - det er skrive av ein ukjent person med fibromyalgi.

jannetove

Award

Eg fant ein ny blogg å følgje her om dagen - Kari`s hverdag og frå henne fekk eg denne awarden som ei koseleg helsing.





Tanken med denne er at eg skal sende den vidare til 5 av dei som følgjer bloggen min - og har under 100 som følgjer seg. Eg har valt ut

Familien Mo Aam

Kvardagsliv

Gyngestol og kaffigrut

Vårt lille hjem

Krabba`s fotoblogg

og med det sender eg ei spesiell helsing til desse bloggdamene i dag. Ha ein fin dag der ute:-))

jannetove

Fibromyalgi

Kan kanskje vere oppklarande og nyttig informasjon.....

Fibromyalgi hører inn under muskel-, skjelett- og bindevevs- sykdommer. Sykdommen er kronisk, og hovedsymptomet er smerter i muskulatur og ledd, i såkalte "tenderpoints" (ømme punkter). Sykdommen har diagnosenr. ICD-10 med eget sykdomsnr. M79,7 (brukt ved sykehus). Allmennleger bruker ICPC der fibromyalgi inngår i en sekkediagnose: L18, utbredte muskelsmerter/fibromyalgi.

I tillegg opptrer ofte symptomer som muskelstivhet, utpreget tretthet, søvnforstyrrelser, kraftløshet, hovenfornemmelse, svimmelhet, hodepine og magebesvær. Man vet i dag lite om årsaksammenhengen ved fibromyalgi.

Følgende vet vi om Fibromyalgi:

• at Fibromyalgi kan best forståes som en biosykososial lidelse der både biologiske, psykologiske og sosiale forhold kan bidra til å utløse og opprettholde den.
• at Fibromyalgi kan være genetisk.
• at Fibromyalgi ikke vises på røntgen eller blodprøver, men hjerne-scanning (SPECT)kan vise aktivitetsmønster forenlig med forandringer ved påvist Fibromyalgi.
• at Smerten er reell og at den har både perifere og sentrale komponenter.
• at Fibromyalgi-pasienter har 2-3 ganger høyere Substans P i ryggmargsvæsken enn normalt. Dette medfører en generell forsterkning av smerteimpulser.
• at Fibromyalgi-pasienter har lavere Serotonin-konsentrasjon i ryggmargsvæsken enn normalt, og også lavere døgnutskilling i urinen. Serotonin bidrar til å regulere stemningsleiet.
• at Fibromyalgi-pasienter frarøves den dypeste søvnfasen der kroppens anabole kapasitet er høyest, som sikrer kroppen restaureringsevne og følelsen av å være uthvilt.
• at Fibromyalgi-pasienter har avvikende stresshormonproduksjon samt for lavt veksthormonkonsentrasjon. Veksthormon er viktig for kroppens reparasjonsevne.
• at Fibromyalgi-pasienter skårer høyere på kronisk stress og belastning enn andre smertepasienter, og stress regnes som en av de utløsende faktorer.

Det er en klar overvekt av kvinner i denne pasientgruppen, men også menn og barn rammes av sykdommen. Mange med Fibromyalgi får diagnosen Kronisk smertesyndrom.
Norges Fibromyalgi Forbund antar at det i Norge finnes mer enn 150.000 fibromyalgirammede.

Tiltak og muligheter

Det finnes i dag ikke tilfredstillende behandling for denne pasientgruppen. Behandlingen som blir gitt er symptomrettet og kan i beste fall lindre smerte og redusere andre symptomer.

informasjon funne på nettet

På leit etter våren...

No trur eg han er her - iallefall nesten. Eg gjekk meg ein liten tur før i dag - berre for å sjå om eg fant han. Isen er borte på Vigga og vatnet renn roleg på sin veg mot Randsfjorden - skal berre ein tur innom Brandbu først.


Trappa heime er isfri og snøen rundt storbjørka er nesten borte.


Vinden og veiret har slite bra i denne i vinter.....spørst om den skal få fri - berre snøen tinar slik at eg kjem meg bort åt å få løyst ho frå trea.


Fastlavnsriset som eg kjøpte forrige helg har fått stå inne i varmen i over ei veke - og no sprett dei irrgrøne blada og buketten er full av lysegrøne museøyrer...

På turen i dag var det ein fantastisk fuglesong - det verka som om alle desse små var i full gang med kurtise og førebuingar til våre - så jau no er han komen - enno litt forsiktig - men våren er her....det er inga tvil lenger.

jannetove

Likheit for lova???

Det finst vel ikkje noko verre enn å måtte gravleggje eit barn, ein far, ei mor eller nokon som ein verkeleg er glad i. Kvar einaste dag døyr det nokon rundt om i Norge og elles i verda - og det er alltid nokre som står att med gråten og sorga.

Heldigvis er det slik at vi er oss sjølv nærast - vi slepp å ta inn over oss all sorg og naud som skjer - vi lever liva våre på godt og vondt og så må vi forholde oss til vår eiga sorg den dagen vi får smake den.
Det ville nok bli heilt uutholdeleg å vere menneskje om vi skulle ta inn over oss all verdens sorg - då ville vi nok ikkje hatt mange gode stunder på jord.

Det er alltid godt å få gode ord og medfølelse når ein misser ein av sine - gode klemmar og klapp på skuldra varmar godt i slike situasjonar. Nokre av oss opplever at dei vi er glad i døyr stille og roleg og avisene skriv lite eller inkje om saka. Likevel får vi gode klemmar og gode tankar frå dei vi har rundt oss.

I andre tilfeller blir det store oppslag i media - som når nokon misser sine i dramatiske ulykker. Då er det så uendeleg mange fleire som veit om det og grufulle detaljer er ofte spreidde på papir og nett av nyheitshungrige journalister som overgår kvarandre i å skape det beste "blikkfanget". Og heldigvis får også desse gode klemmar og gode tankar frå dei som dei har rundt seg.

Akkurat no har det vore mykje blest i media om forliset i sørishavet - og det har enda opp med at kapteinen er annmeldt for nokre lovbrot han har gjort seg skuldig i. Her ser vi at det er danna grupper til støtte for denne mannen - og mange reagerer på at han skal straffast for desse "småtinga". "Alle" er einige om at han har fått nok straff - han har mista venene sine og det han opplever no er hardt nok. Så då kan han vel få sleppe unna denne anmeldinga. vel???

I andre tilfeller døyr det kanskje eit menneske i ei bilulykke - ein sjåfør har vore uoppmerksom og har køyrd ut i vegen uten å sjå at det kom ein trailer der...sjåføren misser sin beste ven. Førarkortet vert kverrsett på staden, han vert annmeldt og tiltala og straffa blir bot eller fengsel utifrå kor stort lovbrotet hans er. Det er nok nokon av hans nære som også no meiner at han har fått straff nok ved at han har mist sin gode ven - så han kunne vel få sleppe unna den tiltalen vel???

Ein annan dag er det sol og sommar og stemninga er høg rundt bålet på stranda. Etter kvart som kvelden blir til natt vil folk heim for å få kvilt ut til neste dag. I den lyse sommarnatta går det litt for fort i ein sving - og bilen skjer ut og sjøføren misser sambuaren sin og eit vennepar. Sjølv har sjåføren som berre har drukke nokre få pils englevakt og slepp unna....Det er vel eit fåtal av oss som no meiner at han må sleppe straff sidan han har fått nok staff i og med at han har mista så mange av sine....

Vi kan nok vere enig eller uenig i dei ymse lovene vi har å forholde oss til - men i mitt hovud er lovene til for å haldast - ikkje for å brytast....

jannetove

Skurefillelykka

Lykke kan vere så mangt og det er slett ikkje sikkert at det som gjorde deg lykkeleg i går, er det som skapar same følelsen idag. Såpelukta som fyller heile huset etter at husmora har lagt sjela si i arbeidet gjev akkurat den følelsen no. I allefall for meg her eg sit og kan skue utover ei solbada stove som iallefall er nokonlunde fri for hybelkaniner.


Men det er ei lykke med ein viss "bismak"...... Ein nokonlunde smidig og mjuk kropp er veksla inn i reine golv og støvfrie benkar. For det var slik før eg starta - då var kroppen til å leve med - ikkje smertefri - men grei nok.

Resten av dagen blir vond - musklane og ledda stivnar til og verkjer - ryggen følest avbroten....

Syns det er tungt å erkjenne at eg ikkje klarar alt eg kunne før - det er rart å måtte planlegge dagane slik at eg "sparar" litt husarbeid til ein annan dag - at eg ikkje brukar meg opp i ein gong. Det er tungt å heile tida ha dette vonde i kroppen - det som aldri let meg få kvile....

Men eg må vokte meg vel for å ikkje la "bismaken" ta overhand - med litt positive tankar så kan eg skubbe "bismaken" bakerst der han høyrer heime og la lykkefølelsen og gleda kome fra i lyset.

Eg kan glede meg over dei gode fargane i garnet som ventar - for når eg har fått kvilt meg litt vil eg nok kunne kose meg med maskane ei økt. Og i kveldinga blir det godt prat rundt bordet i lag med "maskedamene".


Å sjå berre sola og blomane i vindauga - sjå våren som nærmar seg. Om det stikk og verkjer frå tå til nakke - så veit eg at det ikkje er noko alvorleg - eg er ikkje alvorleg sjuk.


Eg kan velge å sjå lyst på livet - lære meg å leve med det som livet har gitt meg - glede meg over dei gode tinga - le i lag med kjærasten min - glede meg over dei flotte borna mine.....i det heile gripe dagen og leve.

....eg seier ikkje at eg klarar det kvar gang - men eg blir flinkare og flinkare....eg vender andletet mot sola....så er iallefall skuggen bak meg:-))

jannetove

Eg prøve...så får vi sjå....

Mottok ei utfordring frå http://mirashjorne.blogspot.com/2011/02/utfordring.html for ei tid tilbake. Det kan vere spennande med utfordringar og denne var vel ikkje av dei vanskelegaste.

4.ting eg har gjort i dag.....
Tatt medisinen min
Ete helsesjokoladen min
Kosa meg med morgonkaffien
Kosa meg i bloggverda
(var neimen ikkje mykje vetigt det her - får trøyste meg med at det er tidleg morgon)

4 ting på mi ønskeliste:
At alle rundt meg er friske og glade
Å få vere nokonlunde frisk og rask sjølv
Ei betre verd
At vi menneske må bli flinkare å sjå kvarandre.

4 ting eg missliker:
Lyg og fanteri
Sild
Diktatorar
Kaldt vatn....

No sit eg her og er spent på om den linken eg har laga opp i innlegget her virkar når eg har fått publisert innlegget mitt. Akkurat det har nemleg vore ei stor utfordring for meg - det å klare å "linke" til andre blogger. Berre å kome med tips folkens....

Ei anna utfordring er har i forhold til blogging er å få laga "fancy" bilder...ser at mange får skrive tekst på bilda sine....korleis i alle dagar får dei til det???

Uansett om dette funkar eller ikkje så får de ha ein god dag der ute:-))

jannetove

VM galskap eller.....

Eigentleg så bryr eg meg ikkje i det heile - for meg er det heilt uinteressant....

Hjarta slår – blodet brusar i årane
Eg vandrar kvilelaust frå rom til rom
Klarar ikkje tenkje
Klarar ingen ting
Det einaste eg høyrer er stemmene
Dei ville – ropande stemmene
Alle sine auge er vendt mot dette infernoet
Måpande, tvilande, skrekkblanda
Vil det gå
Vil ho klare det
Jaaaa ho tok gull -igjenn...

Kanskje er det like greitt at eg og alle andre blir riven med - får ut litt adrenalin - kan gløyme kvardagen for ei stakkars stund. Berre vi huskar at dette ikkje gjeld livet - for det er så uendeleg mykje anna som er viktig - som krev oss. Så lat oss sleppe laus innimellom - nyte VM medaljene, nyte dei gode augneblinkane og sette pris på dei gode stundene.

Dei gode stundene som her med utsikt over havet utanfor Senja i fjor - då eg og Helene var på oppdagelsestur midt på svartaste vinteren - berre vi to.



Det er snart berre ei veke att - vel ei veke til eg skal pakke snippøskja og ha meg nokre dagar til Troms - nokre kvalitetsdagar saman med den gode fine jenta mi.

Grip dagen

jannetove