Heime, men ikkje heilt landa....

Eg er heime igjenn - ja det er fleire dagar sidan no, men like fullt nytt. Huset stod på same staden - hagen og - sjølvom våren hadde komt på besøk når vi var borte. Men allikavel kjennest det rart - som i eit vakum. Det kjennest ut som om grunnen under føtene mine gyngar enno og landskapet står merkeleg stille utanfor vindauga. Etter 12 dagar i bevegelse og med stadig skiftande omgjevnader er det litt tomt og rart å berre vere i ro og i kvardagen.

Ei reise med MS Trollfjord frå Bergen via Kirkenes og tilbake til Bergen har gjort uendeleg stort inntrykk på meg - inntrykk som eg heilt sikkert kjem til å bruke tid på å bearbeide. Men på den måten varer ferien lenger og sakte men sikkert vil heile den fullkomne turen legge seg tilrette i den menneskelege harddisken.

Ei reise i kontrastar

stilla og storm

blått morgonlyst hav

tidleg morgon over stadthavet -11

Grå og våt morgonby

Ålesund tidleg palmesøndag - våt og trist - 11

Speilblank morgonelv

Nidelven Trondheim -11

Roleg kaffikos

Kaffikos ein tidleg morgon på Bakklandet -11

Stemningsfull fyrlykt

på roleg hav

Fyrlykt langs leia -11

Romantiske middagar

Middagskos på fast plass heile turen -11

For meg vart turen eit eventyr - ei reise gjennom fleire årstider - ei reise langs vårt langstrakte land - ei reise i luksus og ei reise for livet.

No kan kvardagen kome for eg har fått påfyll av inntrykk og minner som eg kan leve på i lang tid.

klem jannetove

Om å vere tilstade

Ho går å ventar – puslar litt rundt

Ser på klokka

Ventar – gler seg

Ser fram til gleda ho håpar skal kome

Ser fram til lukta, lydane og synet

Alt ho har sett føre seg i draumane

Alt ho har laga seg til - inne i sitt eige hovud

Forventning, håp og spenning

Så er ho midt i det

-              Det er då ho må vere der med heile seg

-          Det er då ho må vere tilstade

-          Det er då ho må fange augeblinket

-          Det er då ho lever                                                                                      jannetove-11

Vestkapp på Stadt - 08

Alle har vi vel ei forventning om noko godt som skal skje - alle går vi vel og gled oss til noko innimellom - håpet lever i oss.

Ynskjer alle ei retteleg God Påske - med håp om at vi klarar å vere til stade i liva våre:-))

Klem frå Janne Tove

Alder inga hindring.....

Eg må innrømme at eg gjer meg nokre ekstra tankar om alder og år no - det er vel kanskje naturleg når ein tek føre seg kallendaren og ser kor lang tid det har gått sidan vi skreiv 1961....

Men ein ting er iallefall sikkert - eg er utruleg glad - takknemleg og ikkje minst stolt over å få lov å vere her enno - berre vere i livet - leve i livet.....

Alternativet ville jo vere katastrofalt.....

JUBILANTEN

Ikkje akkurat så slank

Ikkje akkurat så rank

Haka er ikkje lenger åleine

Tankane er bittelitt seine

Armar med hertuginne-heng

Rynker rundt auga i fleng

Håret har gråna

Det er mest så ein kan dåna

Synet litt svekka

Ein ser alderdomstrekka

Kne og legger forundeleg stive

Men jenta er enno i live

Dagane går mot femti

Vi er ikkje gammal vi

Ettermiddagsøkta har teke til

Ho kan framleis gjere det ho vil

Kjærsten har letta på lommeboka

Spanderer cruise i dei vestlege stroka

Frå vest til nord i store båt

Slik luksus – det erkje måt

Snart pakkar ho sekken og dreg på tur

Ut på havet – aldri sur

Takkar for kvart eit einaste år

Ungdommen kjenest ut som i går

Takkar for gåva - den fine skyss

Gir sin kjære eit skikkeleg kyss

No skal vi feire dei mange år

Håpar på ein varm og lang vår.....

..........og ein fin tur i allslags veir

jannetove - 11

Bjørn Erik grillar på terassen

I takksemd til kjærasten som gir meg ein av dei store draumane.

Klem frå jenta di

Stress

MORGONKAV

Ho vaknar brått

Ser seg skremd rundt

Det er morgon

Sveitten driv

Pusten går fort

Strevar med å huske

Det som skulle gjerast

Musklane stivnar

Kva har ho gløymt

Kva er det ho ikkje har fått gjort

Kvar morgon

Same kjensla

Pliktene - alt ho skal rekke

Kjensla av noko ugjort

Kjensla av stress

Vere snar

Kome seg opp

Kome seg i gang

Få unna alt som skulle vore gjort i går

Aldri ein morgon utan denne forbanninga

Pust ut - du er ikkje der lenger

Det er andre tider

Tider med tid for å kvile

Tider med betre tid

Tider utan pliktene

Tider utan stresset

Forbanninga frå tida før

Får nok fylgje ho

jannetove-11

ei grind langs sætrevegen - 09

Glede

I dag har det vore nydleg fint vårveir her på "hadelandet mitt" og livet har leika. Har fått baka knekkebrød og lavkarbo-brød i tillegg til at eg har fått prøvd dei nye joggeskoa mine - trur de eg er fornøgd eller?

Er så godt å ha slike gode dagar innimellom - og så er det så godt når våren eksploderer - har skjedd store endringar her berre siste dagane - og no er skogen snart klar - klar for lette bein med joggesko på:-))

LYKKA

Det pirrar ein stad langt der inne

Det boblar

Heile kroppen skjelv

Blubb – blubb

Det sitrar ein stad langt der inne

Sommarfuglar i magen

Klukk – klukk

Det er som ein brusaned vårbekk

All verdens fuglekvitter samla inne i kroppen

Ho ler – ler høgt av glede

Å kjenne lykka eit lite augeblink

Lykka

jannetove-11

Skogssti på Jaren -11

Sender mange gode tankar ut i den store verda

med ynskje om ei god helg

Klem jannetove

Min heim er mi borg

Tenkjer av og til på kor viktig det er med ein heim

- å ha ein stad der ein kan vere berre seg sjølv 

-ein stad der ein kan finne ro og glede

-tryggheit og varme.

Så skjer det innimellom at ein må gjere endringar på dette

-ein må flytte av ulike årsaker

-ein må kanskje vente ei stund før ein finn ein ny stad

- ein må kanskje bu midlertidig hos andre

Akkurat no veit eg om ein som driv å leitar

-skal finne ein ny stad å bu

- må bu midlertidig ein stad der det er koseleg nok

-men ein stad som ikkje er sin.

Sist sommar var det min tur til å vere på flyttefot

-min tur til å selge unna eit hus som romma mange minne

-min tur til å skifte miljø

-min tur til å gå vidare i livet og sleppe det som var

-det var då desse orda dukka opp.

HUSET

Fire vegger, golv og tak

Innreidd med den dags smak

Rom for tryggheit, rom for gleden

Rom for den gode familiefreden

Veggane står der, gjev ly for været

Og samlar familien i varme og nærhet

Borna kjem til på rekke og rad

Fyller romma med latter så glad

Ungar veks opp i varme stover

Erfarer og lærer om livets lover

Sommar og vinter – huset gjev ly

Det passar på folket uten å kny

Ein etter ein er dei flytteklar

Tilbake åleine sit mor og far

Veggane rommar så mangt eit minne

Frå glede til sorg og rasande sinne

Tungt har det blitt for gamle hender

Dei unge sjelden tilbake vender

Dei gamle må flytte slik gjekk det til sist

Huset står der så tomt og trist

Fire vegger, golv og tak

Blir fylde på ny med dagens smak

Sirkelen er slutta, nye tek fatt

Skapar på ny ein heimleg skatt

jannetove-10

Hus i solnedgang på Ona -09

Sorg

Av og til kjem døden nært inn på oss menneske - vi treng ikkje ha mista nokon nære sjølv - men veit av at andre har tunge stunder og opplever sorg. I det siste har det vore ein del fokus på døden i media - ei diva har gått bort, ein soldat er død - og nesten dagstøtt kan vi lese om ulykker med død til følgje.

Vi er heldigvis laga slik at vi ikkje treng ta inn over oss alle dei vonde følelsane der ute - men vi har slett ikkje vondt av å stoppe opp og tenkje over at det faktisk er slik det er - det er alltid ein eller annan som gret.

Heldigvis er det også slik at når vi får døden heilt inn på oss så får vi styrke til å bere den - vi er viseleg laga slik - vi tåler oftast den børa vi får.

LIVETS VEI

Det blåser en rolig stille vind

Det kjennes så godt å ha fred i sinn

Solen skinner og himlen er blå

Det er fredfullt og godt gjennom livet å gå

Det blåser en stormfull og fryktelig vind

Det er så vondt i mitt opprørte sinn

Skyene truer så tunge og grå

Her jeg står og ser at du mot døden må gå

Så løyer den stormen som rørte meg så

Jeg bøyer min nakke, fortsetter å gå

Livet har ennå mye å by

Storm og stille vil komme på ny

Minnene fra før vil jeg ta med

Å håpe at jeg morgendagen får se

I stormen da jeg hadde det stritt

Lærte jeg og ikke ta livet for gitt.

jannetove 09

Hjørundfjord med utsyn mot Leknes

Dette diktet vil eg gi til M som har mist mor si -

og alle andre

som treng eit trøstande ord i dag.

Til alle andre vil eg minne om 

å leve akkurat no og ikkje utsette dei gode orda -

det er så fort gjort at det blir for seint.