FERDIG.....med første del

I går var den store avslutningsdagen

siste dag med cellegiftkuren FEC100.

Eg våkna tidleg og kjende på kvalmen

lenge før eg skulle avstad.

Er nok mykje av biverknadane som sit mellom øyra....

Men med ein god frukost 

og ein liten "roe-seg-ned-drops" innabords

bar det til Kreftpoliklinikken på Gjøvik

Først blodprøve

for å få sjekka at imunforsvaret var godt nok.

Så å vente ein times tid på at legen kunne gje klarsignal og bestille kuren.

Og eg kunne ta første kvalmestillande tablett.

Vel påkopla gjennom VAP 

vart behandlinga satt i gang.

Først litt saltvatn

Så kvalmestillande

Saltvatn

F-kur

Saltvatn

E-kur -den raude og mest giftige - som gjer at eg tissar raudt eit par dagar....

....og må skylle ned to gongar etter dobesøk:-))

Saltvatn

C-kur

Så avsluttning med Saltvatn før eg vart kopla i frå.

Fine englar i kvitt henta både raud saft og brødskiver undervegs

til ein pasient som låg der med blanda følelser.

Og den gode kjærasten min sat tolmodig på ein pinnestol og goprata med meg.

Vel ferdig er eg skikkelig "tommelomsk"

finn nesten ikkje att verken doen eller kleda mine.

Så inn til legen som vil snakke med meg-

-forklare meg vidare behandlingsforløp.

Neste veke er det hjartetest

for å sjekke at blodpumpa virkar som den skal

at ho ikkje har teke skade

og at ho er klar for neste steg i prosessen.

Herceptinkuren - antistoffet som skal

ta knekken på dei eventuelle tulle-cellene som kan ha funne ut 

at dei skulle vandre ut i kroppen min.

Den behandlinga startar med "oppladdingsdose" på 6 timer

om tre veker.

Og så blir det tur til Gjøvik kvar 3.veke i eit år framover

for ei lita påfyllingsdose på ein halvtime-

-ja om hjertetestane kvar 3. månad gjev klarsignal for det.

Nokre dagar etter det kan eg trygt reise ein tur til varme strok-

med sol, strand, spa og fine turar i varmen.

Då rekk eg akkurat heim og får starta med Tamoxifen - Antihormonet

som skal senke østrogen nivået mitt og gjere sjangsen for tilbakefall så liten som mulig.

5 år med tablettar med bivirkningsliste så lang og vanskeleg at ein kan bli mørkredd.

Den verste er nok hetetoktene sidan overgangsalderen kjem brått og brutalt-

-og muskelsmerter og leddsmerter....

....akkurat som om ikkje eg med Fibromyalgi har nok av dei frå før.....

Innimellom alt dette skal eg ha faste kontrollar

for å sjekke ut at det ikkje veks noko tull nokon stad i kroppen min.

Idag er forma god

forundeleg god

eg har ete godt (det gjer eg no igrunnen ganske så ofte eg då...)

Eg tygg kvalmestillande drops etter ein nøye planlagt timeplan

Huskar å ete youghut med Husk i 

passar på å ta dropane som skal halde magen igang

(hmm er vist komt i den alderen at dette er eit naturleg tema - har du vore på do i dag- hehe)

Kosar meg i soffan med PC, te, farris og berre hentar meg inn.

Eit langt lerret å bleike tenkjer du nok....

....og det tenkjer eg og.......

Men tenk kor heldig eg er 

som bur i Norge

som får alle desse tilboda

denne massive etterbehandlinga.

Legen gjev med alt det ho kan kome på 

for å lette bivirkningane mine

no dei fyrste dagane etter kuren.

.....og så er det no på ingen måte sikkert

at alle dei bivirkningane som er forespeila slår til heller då...

Det er no lov å håpe.

Klem får soffakroken på Haugsbakken

Det står til livs.....

"Long time no see"

er det noko som heiter- 

-og her inne har det ikkje blitt mange oppdateringane i det siste.

Men det står til livs...

på ein måte

- på den måten ein kan forvente 

med ein langvarig giftkur

som snart er til ende.

No merkar eg godt at eg

har vore igjennom ein hestekur.

Energien er ikkje på høgnivå for å seie det slik

Eg er sliten og litt lei

Hetetoktene held på gjere meg litt smårar....

....her eg går rundt som eit trafikklys - og lyser raudt i tide og utide.

Men eg har gode unnskyldningar for å investere i nye ulltrøyer - 

- ikkje så gale at det ikkje er godt for noko heiter det vist:-))

I helga har eg kosa meg

Vore på årsmøtesamling i Skien

der Fallskjermveteranar har vore samla 

til god mat og litt god drikke.

Eg har hatt det kjekt

men gleda over turen blir litt avstumpa

når eg føler at eg har brukt meir tid på hotellromet 

enn saman med dei andre.

Men slik er det 

når eg blir utmatta av dei minste utskeielser......

I morgon er planen at eg skal ha siste cellegiftkur

og no merkar eg at eg grugleder meg.

Gled meg til å verte ferdig med denne forgiftinga

Grur meg til veka som kjem

med alle bivirkningane og heitetoktene - 

- som kjem til å kome som perler på ei snor.

Men når eg ser attende

sjønar eg nesten ikkje kvar tida har vorte av

Så langt fram som eg følte det var i oktober då eg starta

og no er det snart over.

Men eg har gulrota mi

og er begynnt så smått å planlegge.

Var innom "veteran" Stig på 

utsalget til Friluftsmagasinet

og fekk meg tak i nye Spotec sandalar.

Eit par artige luer fant eg og på salg i Skien -

kan vere godt å ha over den nakne skallen når vi reiser til varmare strok.

I morgon er det Medicus på Gjøvik som får besøk

Håpar dei har badetøy for store damer med lauspupp:-))

Og no når soffan vil få mykje besøk nokre dagar,

har eg skaffa meg litt lesestoff.

Halve turen er god planlegging tenkjer eg

og har planer om å "drøyme" meg bort

i veka som kjem

Vart vist litt "syting" dette her

men det gjer litt godt å få delt-

-delt at livet er ein dans på roser

også når ein må gå over tornene.

Men litt lenger oppe på stilken 

skimtar eg dei flotte mjuke kronblada

i form av varm sand

svalande vatn

eigen veranda med utsikt over havet

og tid til glede 

ilag med min gode ven og kjæreste.

Eg må berre ha litt tolmod

så dansar eg barbeint i sola snart......

Klem frå meg

som snart har gått mitt livs lengste "tur"

På Jaren-isen for fyrste gong

Skodda låg tjukk over Jaren idag

men ei stund før sola gjekk ned

letta det opp og eg og kjærasten

kjende for å gå oss ein tur.

Eg hadde lyst å gå ned mot Jarenvatnet

der isen no ligg tjukk og snødekt.

Ei ny tur rute for meg

ein veg eg ikkje hadde gått før.

Med 8 blå

sol og blå himmel

kledde vi oss godt

og la i veg.

Sola var lavt på himmelen

bak rimfrosne tre.

Ut på isen med ein litt rar følelse-

- vil den halde meg

Kjærasten som er vand med isen

berre ser på meg og gliser i sjegget:-))

Han har kjøyrd bil på isen

Han har hoppa fallskjerm på isen

Han har floge opp med fly frå isen - 

rett nok for fleire år sidan -

-men han kjenner staden og forholda

Og så skulle den liksom ikkje halde oss to:-))

Men slik er det når ein ikkje er vand å ferdast på is

men med kjærasten med på tur kjende eg meg trygg

der sola sende lange skuggar av oss bortover mot land.

Med målet i sikte -

- langt der borte går elva ut av Jarenvatnet

og renn nordover

ned Viggadalen mot Brandbu

Røykenvika og Randsfjorden

Ein skal kanskje ikkje sjå seg tilbake

men slik fin natur må ein få med frå alle kantar - 

- og jammen er det ikkje berre vi som har gått isen.

Det har nok gått nokre sørover mot Gran også

og langt der borte er det ein annan som er ute på tur også.

Mot sørvest er sola i ferd med å gå bak Granåsen.

Det er fin trim å gå på upløygt is

og sjølv om det var kaldt ute

vart det etter kvart godt og varmt inne i dunjakka og under pelshua.

I strandkanten står stråa

kalde - frosne og vakre.

Inn i buskaset

og inn på trygt land.

Vi kom trygt over isen 

og heim til ei varm stove.

Min første tur på Jaren-isen

gjorde godt for både kropp og sjel...

....der eg gjekk og smilte for meg sjølv heile tida.

Ei god stund berre vi to ilag:-))

Reisepremie

Endeleg ein nokonlunde heilt bra dag

Det har vore tyngre denne gangen

etter 5. kur.

Dei to første dagane var litt som sist - 

men så endra det seg brått.

Har vore meir konstant småkvalm

-og med den ekle metallsmaken i nasen - ja i nasen

Heitetoktene har omtrent lamma meg innimellom - 

før frostriene har innhenta meg.

Alle kjenner vel til den følelsen

ein får når ein har vore ute og verkeleg svetta ut

- då går det ikkje lenge før ein frys og ikkje vert varm att før ein har dusja og fått på tørre klede.

Men med heitetokter med halvtimes mellomrom

er det liksom ikkje berre å dusje kvar gang for å få att varmen heller......

....godt at lageret av ulltrøyer er stort....

Har plutseleg fått følelsen av total utmattelse

og sovna både på soffan og i stolen fleire ganger.

Stakkars gode kjærasten min 

han har nok vore litt bekymra for meg denne gongen.

Det er ikkje enkelt å vere pårørande og ikkje heilt vite kva ein skal gjere til beste

for den som berre sovnar bort

sveittar og frys

blir lite pratsom

irritabel og grinete.

Eg er så uendeleg takksam for at han er her

og har tolmod med meg

trøstar og muntrar opp

og køyrer etter "takeaway" mat når eg finn det for godt at det er det eg vil ha.

Men eg har kome gjennom dagane og nettene

eg har hatt matlyst

og vore ute på tur

på strikkekafe

og varmtvannsbading

som tidlegare....

....men eg kjenner at det har "kosta" meir 

å prøve å leve som vanleg

denne gongen.

Og så veit eg at eg er ikkje den som har det verst

det er mange andre som har det mykje verre under slike giftangrep som eg har hatt.

Eg har trass alt ikkje spydd ein einaste gang.....bank i bordet.....

Og NO ser eg slutten

enden i tunellen

Eg har diskutert vidare behandling

med antistoff og antihormon med legen min.

Og om to veker er eg klar for siste kur

og då er det ikkje lenge att før eg kan realisere

Reisepresangen vår

For det er heilt vanleg å få premie

når ein har vore flink enten hos tannlegen eller doktoren - så det så....

Bildet er lånt her

Det er vel ingen som tvilar på at eg gler meg 

til å innta denne terassen og kose meg på dette hotellet

om nokre veker.

Snakk om gulrot:-)))