Vinterhav

Vinterhav

tirsdag 31. januar 2012

FERDIG.....med første del

I går var den store avslutningsdagen
siste dag med cellegiftkuren FEC100.
Eg våkna tidleg og kjende på kvalmen
lenge før eg skulle avstad.
Er nok mykje av biverknadane som sit mellom øyra....
Men med ein god frukost 
og ein liten "roe-seg-ned-drops" innabords
bar det til Kreftpoliklinikken på Gjøvik
Først blodprøve
for å få sjekka at imunforsvaret var godt nok.
Så å vente ein times tid på at legen kunne gje klarsignal og bestille kuren.
Og eg kunne ta første kvalmestillande tablett.
Vel påkopla gjennom VAP 
vart behandlinga satt i gang.
Først litt saltvatn
Så kvalmestillande
Saltvatn
F-kur
Saltvatn
E-kur -den raude og mest giftige - som gjer at eg tissar raudt eit par dagar....
....og må skylle ned to gongar etter dobesøk:-))
Saltvatn
C-kur
Så avsluttning med Saltvatn før eg vart kopla i frå.

Fine englar i kvitt henta både raud saft og brødskiver undervegs
til ein pasient som låg der med blanda følelser.
Og den gode kjærasten min sat tolmodig på ein pinnestol og goprata med meg.

Vel ferdig er eg skikkelig "tommelomsk"
finn nesten ikkje att verken doen eller kleda mine.

Så inn til legen som vil snakke med meg-
-forklare meg vidare behandlingsforløp.

Neste veke er det hjartetest
for å sjekke at blodpumpa virkar som den skal
at ho ikkje har teke skade
og at ho er klar for neste steg i prosessen.

Herceptinkuren - antistoffet som skal
ta knekken på dei eventuelle tulle-cellene som kan ha funne ut 
at dei skulle vandre ut i kroppen min.
Den behandlinga startar med "oppladdingsdose" på 6 timer
om tre veker.
Og så blir det tur til Gjøvik kvar 3.veke i eit år framover
for ei lita påfyllingsdose på ein halvtime-
-ja om hjertetestane kvar 3. månad gjev klarsignal for det.

Nokre dagar etter det kan eg trygt reise ein tur til varme strok-
med sol, strand, spa og fine turar i varmen.
Då rekk eg akkurat heim og får starta med Tamoxifen - Antihormonet
som skal senke østrogen nivået mitt og gjere sjangsen for tilbakefall så liten som mulig.
5 år med tablettar med bivirkningsliste så lang og vanskeleg at ein kan bli mørkredd.
Den verste er nok hetetoktene sidan overgangsalderen kjem brått og brutalt-
-og muskelsmerter og leddsmerter....
....akkurat som om ikkje eg med Fibromyalgi har nok av dei frå før.....

Innimellom alt dette skal eg ha faste kontrollar
for å sjekke ut at det ikkje veks noko tull nokon stad i kroppen min.

Idag er forma god
forundeleg god
eg har ete godt (det gjer eg no igrunnen ganske så ofte eg då...)
Eg tygg kvalmestillande drops etter ein nøye planlagt timeplan
Huskar å ete youghut med Husk i 
passar på å ta dropane som skal halde magen igang
(hmm er vist komt i den alderen at dette er eit naturleg tema - har du vore på do i dag- hehe)
Kosar meg i soffan med PC, te, farris og berre hentar meg inn.

Eit langt lerret å bleike tenkjer du nok....
....og det tenkjer eg og.......

Men tenk kor heldig eg er 
som bur i Norge
som får alle desse tilboda
denne massive etterbehandlinga.
Legen gjev med alt det ho kan kome på 
for å lette bivirkningane mine
no dei fyrste dagane etter kuren.

.....og så er det no på ingen måte sikkert
at alle dei bivirkningane som er forespeila slår til heller då...

Det er no lov å håpe.

Klem får soffakroken på Haugsbakken


søndag 29. januar 2012

Det står til livs.....

"Long time no see"
er det noko som heiter- 
-og her inne har det ikkje blitt mange oppdateringane i det siste.
Men det står til livs...
på ein måte
- på den måten ein kan forvente 
med ein langvarig giftkur
som snart er til ende.

No merkar eg godt at eg
har vore igjennom ein hestekur.
Energien er ikkje på høgnivå for å seie det slik
Eg er sliten og litt lei
Hetetoktene held på gjere meg litt smårar....
....her eg går rundt som eit trafikklys - og lyser raudt i tide og utide.
Men eg har gode unnskyldningar for å investere i nye ulltrøyer - 
- ikkje så gale at det ikkje er godt for noko heiter det vist:-))

I helga har eg kosa meg
Vore på årsmøtesamling i Skien
der Fallskjermveteranar har vore samla 
til god mat og litt god drikke.
Eg har hatt det kjekt
men gleda over turen blir litt avstumpa
når eg føler at eg har brukt meir tid på hotellromet 
enn saman med dei andre.
Men slik er det 
når eg blir utmatta av dei minste utskeielser......

I morgon er planen at eg skal ha siste cellegiftkur
og no merkar eg at eg grugleder meg.
Gled meg til å verte ferdig med denne forgiftinga
Grur meg til veka som kjem
med alle bivirkningane og heitetoktene - 
- som kjem til å kome som perler på ei snor.
Men når eg ser attende
sjønar eg nesten ikkje kvar tida har vorte av
Så langt fram som eg følte det var i oktober då eg starta
og no er det snart over.

Men eg har gulrota mi
og er begynnt så smått å planlegge.
Var innom "veteran" Stig på 
utsalget til Friluftsmagasinet
og fekk meg tak i nye Spotec sandalar.
Eit par artige luer fant eg og på salg i Skien -
kan vere godt å ha over den nakne skallen når vi reiser til varmare strok.
I morgon er det Medicus på Gjøvik som får besøk
Håpar dei har badetøy for store damer med lauspupp:-))



Og no når soffan vil få mykje besøk nokre dagar,
har eg skaffa meg litt lesestoff.
Halve turen er god planlegging tenkjer eg
og har planer om å "drøyme" meg bort
i veka som kjem


Vart vist litt "syting" dette her
men det gjer litt godt å få delt-
-delt at livet er ein dans på roser
også når ein må gå over tornene.
Men litt lenger oppe på stilken 
skimtar eg dei flotte mjuke kronblada
i form av varm sand
svalande vatn
eigen veranda med utsikt over havet
og tid til glede 
ilag med min gode ven og kjæreste.

Eg må berre ha litt tolmod
så dansar eg barbeint i sola snart......

Klem frå meg
som snart har gått mitt livs lengste "tur"

tirsdag 17. januar 2012

På Jaren-isen for fyrste gong

Skodda låg tjukk over Jaren idag
men ei stund før sola gjekk ned
letta det opp og eg og kjærasten
kjende for å gå oss ein tur.

Eg hadde lyst å gå ned mot Jarenvatnet
der isen no ligg tjukk og snødekt.

Ei ny tur rute for meg
ein veg eg ikkje hadde gått før.

Med 8 blå
sol og blå himmel
kledde vi oss godt
og la i veg.

Sola var lavt på himmelen
bak rimfrosne tre.


Ut på isen med ein litt rar følelse-
- vil den halde meg
Kjærasten som er vand med isen
berre ser på meg og gliser i sjegget:-))


Han har kjøyrd bil på isen
Han har hoppa fallskjerm på isen
Han har floge opp med fly frå isen - 
rett nok for fleire år sidan -
-men han kjenner staden og forholda
Og så skulle den liksom ikkje halde oss to:-))

Men slik er det når ein ikkje er vand å ferdast på is
men med kjærasten med på tur kjende eg meg trygg
der sola sende lange skuggar av oss bortover mot land.


Med målet i sikte -
- langt der borte går elva ut av Jarenvatnet
og renn nordover
ned Viggadalen mot Brandbu
Røykenvika og Randsfjorden


Ein skal kanskje ikkje sjå seg tilbake
men slik fin natur må ein få med frå alle kantar - 
- og jammen er det ikkje berre vi som har gått isen.
Det har nok gått nokre sørover mot Gran også
og langt der borte er det ein annan som er ute på tur også.


Mot sørvest er sola i ferd med å gå bak Granåsen.


Det er fin trim å gå på upløygt is
og sjølv om det var kaldt ute
vart det etter kvart godt og varmt inne i dunjakka og under pelshua.


I strandkanten står stråa
kalde - frosne og vakre.


Inn i buskaset
og inn på trygt land.


Vi kom trygt over isen 
og heim til ei varm stove.

Min første tur på Jaren-isen
gjorde godt for både kropp og sjel...
....der eg gjekk og smilte for meg sjølv heile tida.

Ei god stund berre vi to ilag:-))

mandag 16. januar 2012

Reisepremie

Endeleg ein nokonlunde heilt bra dag
Det har vore tyngre denne gangen
etter 5. kur.
Dei to første dagane var litt som sist - 
men så endra det seg brått.
Har vore meir konstant småkvalm
-og med den ekle metallsmaken i nasen - ja i nasen

Heitetoktene har omtrent lamma meg innimellom - 
før frostriene har innhenta meg.
Alle kjenner vel til den følelsen
ein får når ein har vore ute og verkeleg svetta ut
- då går det ikkje lenge før ein frys og ikkje vert varm att før ein har dusja og fått på tørre klede.
Men med heitetokter med halvtimes mellomrom
er det liksom ikkje berre å dusje kvar gang for å få att varmen heller......
....godt at lageret av ulltrøyer er stort....

Har plutseleg fått følelsen av total utmattelse
og sovna både på soffan og i stolen fleire ganger.
Stakkars gode kjærasten min 
han har nok vore litt bekymra for meg denne gongen.
Det er ikkje enkelt å vere pårørande og ikkje heilt vite kva ein skal gjere til beste
for den som berre sovnar bort
sveittar og frys
blir lite pratsom
irritabel og grinete.
Eg er så uendeleg takksam for at han er her
og har tolmod med meg
trøstar og muntrar opp
og køyrer etter "takeaway" mat når eg finn det for godt at det er det eg vil ha.

Men eg har kome gjennom dagane og nettene
eg har hatt matlyst
og vore ute på tur
på strikkekafe
og varmtvannsbading
som tidlegare....
....men eg kjenner at det har "kosta" meir 
å prøve å leve som vanleg
denne gongen.
Og så veit eg at eg er ikkje den som har det verst
det er mange andre som har det mykje verre under slike giftangrep som eg har hatt.
Eg har trass alt ikkje spydd ein einaste gang.....bank i bordet.....

Og NO ser eg slutten
enden i tunellen
Eg har diskutert vidare behandling
med antistoff og antihormon med legen min.
Og om to veker er eg klar for siste kur
og då er det ikkje lenge att før eg kan realisere
Reisepresangen vår

For det er heilt vanleg å få premie
når ein har vore flink enten hos tannlegen eller doktoren - så det så....








Det er vel ingen som tvilar på at eg gler meg 
til å innta denne terassen og kose meg på dette hotellet
om nokre veker.

Snakk om gulrot:-)))