Ting tar tid

Det er i motgang vi blir sterke heitest det.

Eg kjem til å bli fryktelig sterk trur eg...

....må berre vente ei stund....

Vente til Fatiguen har reist sin veg

Vente til smertene i kroppen forsvinn

Vente til magen har roa seg ned

Vente til heitetoktene roar seg

Vente til denne totale utmattinga tek til vetet og forlet kroppen min.

Eg tykkjer det går seint

er så utolmodig

Vil så gjerne yte

Vil så gjerne ha tilbake mitt gamle liv

Eg må vere tolmodig -

La kroppen få bruke den tida den treng

for å kome seg.

Tolmod har aldri vore mi sterke side

eg har alltid likt å få unna ting

Alltid likt å vore effektiv

jaga frå oppgåve til oppgåve.

No berre må eg ta det med ro

må berre innsjå 

at eg har meir enn nok med å kome meg gjennom dagane.

 

Men eg lever

og eg har trua

trua på at eg skal bli kjempesterk...

kanskje like sterk som Pippi....

 

....eg skal berre kvile litt fyrst...

 

jannetove

Det forløysande ordet......

Frisk

eit lite ord

med så uendeleg mykje godt i seg.

Frisk

"eg reknar deg som frisk"

sa legen i går.

Frisk 

frå kreften

ja for den er borte

tatt bort med kniv

tatt ut or kroppen.

Eg kjende at eg sveva rundt på loftet

i allefall ei stund - 

- heilt til neste heitetokt kasta meg i bakken

- heilt til smertene i kroppen henta meg ned på jorda igjen

- heilt til utmattinga lulla meg i svevn

der eg sat i godstolen.

Alle desse biverknadane

av etterbehandlinga

Alle desse seinskadene

etter knallhard cellegift

gjer at eg på ingen måte føler meg som Frisk

Men at legen 

seier det befriande ordet

Frisk

Gjer at gleda likevel boblar i kroppen

og eg kjenner at eg får styrke til å lære meg å leve

med alle dei usynlege (og nokre synlege) plagene.

Eg får styrke til å kjenne på at eg er takksam

- takksam for at eg kom tidsnok

- takksam for at eg får den medisinen

som no gjer meg dårleg

- medisinen som skal forebygge tilbakefall.

Styrke til å leve her og NO

Leve eit liv i sakte tempo

Ikkje slik det var før

Men likefullt eit godt liv

TAKK

LevNO

Heisann
då er eg tilbake i bloggverda
etter ei økt med LevNO.

Turen starta Torsdag før palmehelga.
Vi køyrde til Fagernes og fekk kaffi hos Kirsten og Erik
og spaninga var stor då vi skulle prøve den nye bilen -
over Filefjell i snøføyk og vind.
Men iflg. "privatsjåføren" var bilen perfekt å køyre
Kjende godt at vinden ruska i den forholdsvis store "vindfangen"
og vinteren hadde kome tilbake enkelte stadar.
Men vel over fjellet var det berre å lene seg tilbake og slenge føtene høgt -
- dette gjekk så fint så:-)

Første natta med fricamping var også spennande - 

mykje å passe på

mykje å lære

- og du verda kor godt vi sov - der vi stod på ei utkjøyrsle like utanfor Lerdal.

Så var det tid for å finne vegen til Fagre Stryn

og 40 årsfeiring.

Gode dagar

med god mat og familie og vener rundt oss.

Utsyn til Stryn i påskeregn

Mandag i påskeveka skulle turen gå vidare over til Ørsta

og no hadde veirgudane verkeleg slått seg vrange.

I snøkave så ein mest ikkje såg vegen 

vart turen over til Hondalsvatnet og over Stigedalen

rimeleg strabasiøs - men når ein tek tida til hjelp vil det som oftast gå greit.

Ørsta openberra seg med sol og rundt 20 cm nysnø - 

eit vakkert skue.

Dagane der var fylde med besøk av born og vener

middags og kaffi invitasjonar

og late dagar i svært så varierande veir.

Så vart det tur i påska i år og - 

og det er garantert ikkje den siste turen med LevNO.

No skal den siste dagen i påska nytast med

god mat og besøk av godaste Helene jenta.

LevNO har flytta inn i stova heime -

og dagane ruslar og går litt opp og litt ned

i mine to livstrapper:-))

Jannetove