Den gode kvila

Det er mjukt og varmt og mørket omsluttar meg
Kroppen kjennest tung mot underlaget – tunge såre musklar kviler
Tankane sviv på eiga hand – som i ein revy går dei sin eigen veg
Det er så stilt – berre lyden av verda som går til ro – siste toget uler

Så er det heilt stilt – stilt – berre bekken som sildrar så mildt der ute
Det er så fredfullt og godt å ligge slik – høyre på den jamne pusten like ved
Å vite at han søv – å vite at han har det godt – der han kviler på si pute
Kan kjenne meg så takksom for dagen i dag – som kom utan dei store sute

Enda ein dag er til ende – vi kjenner dei ikkje før dei er over
Først då kan vi senke skuldrane atter ein gong
Glede oss over det som er godt – håpe på morgondag med godver
Den jamne pusten ved sida av blir min voggesong

-jannetove okt10-